Φωναχτές Σκέψεις

Meditations, IV, VII-VIII Ξεφορτώσου την ιδέα που σχημάτισες, και θα ξεφορτωθείς και το «έπαθα κακό». Αν αρθεί το «έπαθα κακό», θα αρθεί και το κακό. Κάτι που δεν σε κάνει χειρότερο άνθρωπο, δεν σου κάνει χειρότερη τη ζωή μήτε την βλάπτει, είτε αυτό έρχεται απ’ έξω είτε από μέσα σου. -Μάρκος Αυρήλιος, Τά εἰς ἑαυτὸν, 4.7, 4.8. …όπως σκέφτεσαι θα γίνεις. Έμαθα σου άρεσε το κείμενό μου στη LIFO . Ε, αυτή τη φορά επέστρεψα για να γράψω τη συνέχειά του. Εάν λοιπόν στο προηγούμενο έμαθες για την τέχνη του να μην απογοητεύεσαι , στο σημερινό κείμενο θα διαβάσεις για την τέχνη του να ζεις. Από την τελευταία φορά που είχες νέα μου, πολλά καινούρια και ενδιαφέροντα πράγματα μου συνέβησαν. Δεν παραπονιέμαι, τον τελευταίο καιρό, μετά από πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα, η ζωή μου τελικά θα αποκτούσε και πάλι θετικό πρόσημο. Αυτές τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες που διανύουμε, ίσως πιο ήρεμος από ποτέ άλλοτε, μιας και είμαι σχεδόν απαλλαγμένος από ιδιαίτερες έγνοιες και...

Όσο Μπορείς, Κ. Π. Καβαφής Κοίτα να δεις τι συμβαίνει… Ένα από τα πιο αδιαμφησβήτητα γεγονότα στην ανθρώπινη ζωή είναι το εξής: τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως θέλουμε. Τις πιο πολλές φορές μάλιστα, οι συνθήκες στη ζωή μας όχι απλά δεν είναι ιδεατές, όπως δηλαδή ιδανικά τις φανταζόμαστε, αλλά μάλλον ισχύει το αντίθετο · αυτές είναι δύσκολες και μη ευνοϊκές για εμάς. Πόσες και πόσες φορές, ας πούμε, κανείς μπορεί να βρει τον εαυτό του εγκλωβισμένο σε μια εργασία υλικά και ηθικά μη ανταποδοτική, ή μπλεγμένο σε μη ικανοποιητικές φιλικές και ερωτικές σχέσεις και προσπάθειες τέτοιων, ή ακόμα χειρότερα απογοητευμένο από τις αποτυχίες και τις κλειστές πόρτες που συναντά αλλεπάλληλα σε καθέναν από του τομείς της ζωής του; Όλες αυτές τις καταστάσεις κανείς φυσικά θα προτιμούσε να τις αποφύγει, όμως και αυτές μέσα στη ζωή είναι. Οπότε, και τι να κάνεις, να κάτσεις να μαλώσεις; Προχθές το μεσημέρι στο Μοναστηράκι είχα τη χαρά να κάνω μια πολύ όμορφη συζήτηση με ένα άτομο, που...

Ο καθένας έχει το δικό του δρόμο Λοιπόν, άκου μια σύντομη ιστορία. Ο Ιούλιος είχε φτάσει αισίως προς τα τέλη του κι εγώ ήμουν ακόμα διακοπές στο Βόλο . Για να γίνω πιο συγκεκριμένος ήταν η τελευταία βραδιά μου πριν γυρίσω στην Αθήνα. Ήταν μια νύχτα από αυτές που δεν έχει κανείς όρεξη για πολλά – πολλά, αλλά επειδή κι ο ξάδερφός μου θα έφευγε την επόμενη μέρα προς άλλες πολιτείες είπαμε να πάμε παραλιακά για ένα χαλαρό ποτό με έναν αδερφικό μας φίλο. Κι έτσι κι έγινε, που λες. Μετά από λίγη ώρα στην παρέα μας προστέθηκε ένα ακόμα παιδί. Η κουβέντα μας ξαφνικά άρχισε να περιστρέφεται γύρω από το ερώτημα για το ποιος είναι τελικά ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου και σχετικά με το τι κάνουμε εμείς για να τον πετύχουμε. Όχι, δεν ήμασταν μεθυσμένοι, απλώς έπρεπε κάτι να πούμε για να περάσει η ώρα. Η συγκεκριμένη κουβέντα έληξε με εμένα να παίρνω το λόγο και να λέω πως ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για την ευτυχία του ή τη δυστυχία του . Το τι θα μας κάνει ευτυχισμένους ή δυσ...